Większość chorób neurologicznych pozostawia długotrwałe lub trwałe następstwa o różnym nasileniu. Coraz większa jest zwłaszcza liczba pacjentów z ciężkim, niegdyś śmiertelnym uszkodzeniem mózgu, którzy przeżywają, lecz pozostają z poważnym upośledzeniem funkcji. Z powodów etycznych i polityki zdrowotnej podstawowym wymogiem jest, aby pacjenci po zakończeniu ostrej opieki medycznej osiągnęli możliwie najlepszą jakość życia i samodzielność oraz aby ponownie znaleźli swoje miejsce w społeczeństwie. Jakość życia pacjentów zależy w szczególności od szybkiego rozpoczęcia neurorehabilitacji, która prowadzona jest w sposób ciągły: od fazy ostrej hospitalizacji, przez rehabilitację stacjonarną i ambulatoryjną, aż po ponowne włączenie społeczne, rodzinne i zawodowe. Istnieje wiele rodzajów deficytów neurologicznych powstałych w wyniku uszkodzenia mózgu, a także różne ich nasilenie - dlatego wymagają wysoce indywidualnego i kompleksowego podejścia specjalistycznego. Wczesna neurorehabilitacja powinna rozpoczynać się już na oddziale neurologicznym lub neurochirurgicznym intensywnej opieki (ARO, JIP) i stanowi zintegrowaną część terapii. Nowe, w pełni przeredagowane i znacznie rozszerzone wydanie monografii Neurorehabilitace przedstawia przegląd współczesnych możliwości terapeutycznych w rehabilitacji tych pacjentów. Znaczący postęp w dziedzinie nauk neurologicznych umożliwił rozszerzenie i uzupełnienie leczenia w oparciu o wiedzę o plastyczności neuronalnej i reorganizacji, dlatego główna autorka zaprosiła do współpracy innych ekspertów, którzy wzbogacili tekst o nowe spojrzenia i wyspecjalizowane, interdyscyplinarne procedury.