Książka Zaginione królestwa Anunnaków, czwarta z serii Kroniki Ziemi, stała się lekturą obowiązkową dla wszystkich podróżników po krainach przedkolumbijskich cywilizacji Nowego Świata, nie tylko dlatego, że szczegółowo opisuje kluczowe stanowiska archeologiczne, ale także dlatego, że czyni to w kontekście ich powiązań ze „Starym Światem” oraz wszystkich opowieści o bogach i ludziach na planecie, którą wspólnie zamieszkują. Jak, kiedy i dlaczego te potężne cywilizacje w Nowym Świecie powstały, i czy to tylko zbieg okoliczności, że im więcej o nich się dowiadujemy, tym bardziej wydają się być ukształtowane na wzór cywilizacji starożytnego Bliskiego Wschodu?

Uważamy, że odpowiedzi na te pytania znajdziemy jedynie wtedy, gdy przyjmiemy jako fakt, a nie mit, iż Ziemię odwiedzili Anunnakowie, „Ci, którzy przyszli z nieba na Ziemię.” Ta książka przedstawia dowody.

Złoto było dla Anunnaków nadzwyczaj ważne, a w tych rejonach występowało rzeczywiście obficie, dlatego nie jest aż tak zaskakujące, że badali i wykorzystywali dostępne tu zasoby mineralne. Jeśli uznamy, że Anunnakowie dysponowali zaawansowaną techniką, łatwo wyobrazić sobie podróże w starożytności między regionami oddzielonymi morzem. Opowieści o osobistych latających pojazdach Anunnaków, urządzeniach komunikacyjnych i prawdopodobnie także o kunsztownym wyposażeniu, dzięki któremu potrafili ciąć i transportować ogromne kamienie, stanowią podstawę nowego rozumienia historii, gdy uświadomimy sobie, że wydarzenia w Starym i Nowym Świecie mogły być częścią tej samej historii - naszej historii dzielonej z bogami, którzy mogli podróżować i nawiązywać kontakty z mieszkańcami obu regionów.