Mam w domu skarb. Otrzymałam go w spadku po moim tacie i zajmuje w szufladzie tylko kawałek miejsca. To 98 ilustrowanych stron Listów Josefa Váchala do pewnych niepoważnych młodzieńców z Brna, zwanych Kabrňákami.Jednym z tych Kabrňáków był właśnie mój tata, Ladislav Libor Loubal. Na początku 1947 roku rozpoczęła się intensywna korespondencja między tatą a grafikiem Jozefem Váchalem. Wśród listów adresowanych do mojego ojca znalazły się także listy pierwotnie skierowane do innych adresatów, których Váchal nie wysłał. Równie dobrze mogło się zdarzyć, że niektóre listy przeznaczone dla mojego taty trafiły pod inny adres. Váchal nie martwił się tym zbytnio - papieru było mało, więc często używał starych arkuszy, z których jedna strona była jeszcze niezapisana. Powstał wyjątkowy dokument, ostry aż do sarkazmu sposób Váchala komentujący powojenną rzeczywistość, a dzięki włożonym obcym listom także jedyny w swoim rodzaju wgląd w trudne wojenne czasy. Kiedy przepisywałam listy Váchala, coraz bardziej narastała we mnie myśl, by udostępnić tę wyjątkową lekturę także innym czytelnikom. Droga do realizacji tego pomysłu była tylko jedna: wydawnictwo Paseka i jego właściciel pan Ladislav Horáček. Tylko tam mój skarb mógł liczyć na godne i życzliwe przyjęcie. Dlatego, szanowni i mili miłośnicy grafika Josefa Váchala, macie teraz możliwość zanurzyć się w zwięzłym i tak typowo váchalowskim stylu i bawić się tak jak ja. Przyjemnej lektury. Zuzana Zajícová