Zacznijmy od znanego zdania, które wszyscy znamy z Księgi ksiąg, mianowicie "Na początku było Słowo". I na początku tej opowieści były słowa, słowa z ust zakonnicy, które po niemal stu latach ożywiły następującą prawdziwą historię. Książka ta opowiada o niezwykłym związku miłosnym, który rozegrał się między Solnym księciem a jego Solną księżniczką i trwał prawie dziesięć lat. Chodzi o austriackiego cesarza Franciszka Józefa I oraz Theresie Pointinger, najstarszą córkę chłopa z okolic jeziora Mondsee. Stosunek Franciszka Józefa do mieszkańców Solnej komory jest dostatecznie dobrze znany, podobnie jak jego stosunek do "zwykłych" i "pracujących" ludzi. Do dziś jednak nie została wspomniana ani opisana okoliczność, że miał wobec ludzi z Solnej komory zupełnie szczególną słabość, która zaowocowała romansiem z Theresie, którą cesarz pieszczotliwie nazywał "Rézinka". Dziesięciolecie, w którym Franciszek Józef spotykał się ze swoją Rézinką, można określić jako okres życia, w którym z dużym prawdopodobieństwem realizował swoje potrzeby jako mężczyzna - o czym między innymi świadczą ich czworo dzieci. Pomimo różnic stanowych był to bardzo intymny, miłosny związek, naznaczony wzajemną emocjonalną zależnością, który niewątpliwie trwałby znacznie dłużej, gdyby miejscowy książęcy myśliwy, który później służył samemu cesarzowi, nie zabiegał o cesarską kochankę z powodzeniem.