Największy czechosłowacki wojownik zrodzony w rosyjskich legionach podczas pierwszej wielkiej wojny, szanowany przez zachodnich sojuszników i wrogów, wystrzelił jak jasna kometa w ciągu siedmiu lat z bałkańskiego kotła na stanowisko najwyższego generała wojskowego i pana Syberii, a w nowej republice został mianowany naczelnikiem sztabu generalnego. Król brytyjski nadał mu tytuł lorda dożywotnio, we Francji został kawalerem Legii Honorowej, łącznie otrzymał około trzydziestu znaczących orderów i odznaczeń państw zwycięskiej Ententy. Prezydent Masaryk osobiście nie zniosł jego światowej popularności i wraz ze swoim współpracownikiem Benešem w okresie pierwszej republiki niesprawiedliwie i podstępnie strącił go z piedestału władzy i sławy; nawet jako zdegradowany żołnierz musiał opuścić ukochaną armię i pozostał bez jakiegokolwiek zabezpieczenia finansowego. Masaryk doprowadził go, jako niewinnego obywatela, do buntu i kontrowersyjnego czynu, przez co został przywódcą czeskiego antyniemieckiego ruchu faszystowskiego. Pozostał jednak dumnym czechosłowackim patriotą, chociaż w czasie Monachium nie mógł walczyć o nasze przetrwanie. Niestety dopiero prezydent Hácha niesłusznie przywrócił mu stopnie dwa dni przed 15 marca 1939 roku. W okresie protektoratu zaangażował się w walkę przeciwko Niemcom. Mimo to prezydent Beneš po wojnie w akcie zemsty ponownie wsadził go do więzienia jako wroga państwa. Zmarł jako zupełnie nieznany obywatel wkrótce po tym, jak po dwuletnim areszcie śledczym został oczyszczony jako nieskazitelny, a jego ślad w dziejach narodu został zasypany całkowitym zapomnieniem. Nazywał się Radola Gajda i o jego losach traktuje ta książka.