Niezwykła historia życia autorki bestsellera Dziennik 1938-1945.

Autobiografia akademickiej malarki, ocalałej z Holocaustu, Helgi Hoškové-Weissovej to naprawdę fascynująca lektura. Wspomina swoje idylliczne dzieciństwo w przedwojennej Pradze, rodziców, dziadków i szeroką rodzinę. Opowiada historie tych, którzy nigdy nie wrócili z nazistowskich obozów i marszów śmierci. Którzy, podobnie jak jej ojciec, zginęli gdzieś bez wieści.

Do samej wojny wraca tylko pobieżnie - całą swoją opowieść złożyła w książce Dziennik 1938-1945, która została przetłumaczona na wiele światowych języków i stała się częścią podręczników historii. Dla naszego poznania powojennych losów ocalałych kluczowa jest druga część książki. Pani Hošková-Weissová wraca w niej do czasu powrotu. Do powojennej Pragi, w której nikt na nią i jej mamę nie czekał. Pisze o ludziach, którzy im pomogli, ale także o tych, którzy odwrócili się od nich plecami. Opisuje atmosferę w powojennym Czechosłowacji, zdumienie sąsiadów ich powrotem i niezrozumienie ich historii, tego, czym przeszły. Przeprowadza czytelnika przez swoje powojenne życie, naukę w dwóch szkołach średnich i na uczelni wyższej, wspomina swoje ideały i starania o pełne włączenie się do społeczeństwa, które ją jednak odrzuca. Po przezwyciężeniu największych trudności kończy studia, wychodzi za mąż, rodzi dzieci. Całkowicie oddaje się malarstwu, mierząc się z traumą Holocaustu poprzez swoją twórczość. Po 1989 roku współzakłada Inicjatywę Terezín, podróżuje po świecie, wykłada.

To było przed wojną, to było po wojnie. Pomiędzy tym był Holocaust. Pierwsze i decydujące zdanie książki Nikt na nas nie czekał. Trudno mówić o tym, co przeżyła, przez co musiała przejść, aby wrócić i dać świadectwo o czasie, który nigdy nie może się powtórzyć. Ale przeżyła. I dla swoich dzieci, wnuków, prawnuków oraz wszystkich, którzy chcą słuchać, teraz opowiada swoją historię.