Pamiętniki ojca Františka Štveráka ukazują jego losy życiowe w okresie nazistowskiego i komunistycznego reżimu. W czasie niemieckiej okupacji Czechosłowacji zaangażował się w krajowy ruch oporu, wiosną 1940 został aresztowany, brutalnie przesłuchiwany, a w końcu wysłany do obozu koncentracyjnego Dachau, a stamtąd do Sachsenhausen. W trudnych warunkach kompanii karnej przeżył wiele sytuacji zagrażających życiu. W czerwcu 1942 przeniesiono go z powrotem do Dachau i tam 29 kwietnia 1945 doczekał wyzwolenia. Jesienią tego samego roku wezwano go do Dachau jako świadka oskarżenia na procesie przeciwko nazistowskim zbrodniarzom wojennym. Po lutym 1948 sprzeciwił się ograniczaniu praw Kościoła katolickiego w Czechosłowacji. W czerwcu 1949 został aresztowany przez Służbę Bezpieczeństwa i skazany na dwadzieścia miesięcy więzienia. Po zwolnieniu odmówił propozycji objęcia znaczącego stanowiska w administracji kościelnej w zamian za współpracę z władzą komunistyczną. Nastąpiła internacja w klasztorze Želiv, a potem w ośrodku reedukacyjnym Hrádek. Ostatecznie w 1954 został zwolniony ze względów zdrowotnych. Dwa lata później, w wieku 47 lat, zmarł wskutek długotrwałego uwięzienia. W swoich wspomnieniach F. Štverák barwnie opisał los księdza walczącego z totalitarną władzą i dał świadectwo cierpieniu oraz odwadze wielu niewinnych ludzi.

Dodruk 1. wydania, wydane we współpracy z Instytutem Studiów nad Reżimami Totalitarnymi