Karel Čapek stał się światowej sławy dzięki swojemu dramatowi R.U.R., wielu więc uważało go przede wszystkim za dramaturga lub za autora science fiction. Wkrótce potem pokazał się również jako znakomity autor reportaży podróżniczych i felietonista, który wyróżniał się dowcipem i obserwacyjnym talentem dostrzegania niezwykłej strony zwykłych rzeczy. Pod koniec lat dwudziestych XX wieku zdobył sympatię czytelników swoimi dwiema zbiorami mistrzowskich krótkich proz - Opowiadania z pierwszej kieszeni i Opowiadania z drugiej kieszeni. Jego twórczość jednak osiągnęła szczyt w trzech powieściowych prozach - trzecią z nich był właśnie Zwyczajne życie. Jego bohaterem jest urzędnik kolejowy, który u schyłku życia próbuje opisać bieg swojego zwykłego życia. Gdy je wypowie, zaczyna jednak sam ze swoim spojrzeniem prowadzić coraz bardziej namiętny spór o to, kim właściwie był, jakie życie naprawdę przeżył. Stopniowo odkrywa w sobie jakby pomijane motywy swoich czynów, pewne ukryte osobowości, które wydają się wykraczać poza ramy zwykłego życia. Każde ludzkie życie, nawet to pozornie najbardziej zwyczajne, dowodzi Čapek, jest w rzeczywistości bogate i skomplikowane - wszyscy żyjemy tylko jedną ze swoich możliwości. Ale nawet te niezaistniałe możliwości pomagają nam rozumieć innych ludzi i pojmować ich życie. Zwyczajne życie należy do najbardziej godnych uwagi dzieł nie tylko Čapka, ale całej naszej nowoczesnej prozy.