Zbiór poezji. Vlasta Dvořáčková urodziła się 27. 2. 1924 w Žďárze nad Sázavou. Ukończyła gimnazjum realne w Havlíčkův Brod, a w latach 1945-1949 studiowała język czeski i polski na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Karola. Od 1950 roku była redaktorką językową w wydawnictwie Práce, w latach 1952-1954 redaktorką Państwowego Wydawnictwa Literatury Pięknej, Muzyki i Sztuki, późniejszego Odeon, do którego po latach spędzonych na wolnym etacie wróciła w 1965 roku. Redagowała przekłady z niemieckiego, angielskiego i przede wszystkim z polskiego. W tym okresie współpracowała z czasopismami Květen, Světová literatura i Literární noviny oraz z Czechosłowackim Radiem, głównie z redakcją stacji Vltava. Swoją pierwszą książkę poetycką Větrný den wydała w 1957 roku, po niej ukazały się: Jen galerie (1959), Čistá řeka (1962), Mezi chodci (1962), Hvízdání na prst (1964), Nechat odjet prám (1968) oraz wiersze dla dzieci Uletělo čapí pero (1969). Napisała kilka słuchowisk radiowych (Špička jehly, Zelený svět, Ctnost české šlechtičny, Kyselé jablko, Zvláštní nota) oraz kilka dramatyzacji. Tłumaczyła i tłumaczy z angielskiego (na przykład opowiadania F. S. Fitzgeralda, powieści kryminalne A. Christie, R. Chandlera, E. S. Gardnera), ale przede wszystkim z polskiego. Z poezji są to szczególnie współcześni polscy poeci Zbigniew Herbert, Czesław Miłosz, Tadeusz Różewicz i Wisława Szymborska, ale także wielcy poeci przeszłości J. A. Morsztyn, Adam Mickiewicz, Maria Konopnicka, Bolesław Leśmian, Józef Czechowicz i Maria Pawlikowska-Jasnorzewska.