Doktor Garin to epicka powieść przygodowa, której autor nie przestaje zadziwiać czytelnika feerią pomysłów i mistrzowską umiejętnością żonglowania formą. Bawi się przy tym elementami gatunków satyrycznego, dystopijnego, epistolarnego, fantastycznego; pojawiają się w niej też urywki pamiętników, fragmenty tanich powieści serialowych i innej tandety literackiej.
Powieść Doktor Garin osadzona jest w niedalekiej przyszłości: większość państw europejskich i poradzieckich rozpadła się, w ich miejsce powstała liczba małych państewek sukcesyjnych, prowadzących ze sobą nieustanne walki; w całym euroazjatyckim obszarze coraz większą rolę odgrywają Chińczycy i islamiści. Obok ludzi świat zamieszkują też inne istoty - mali i duzi stworzenia, szczeciniści mutanci żyjący w leśnych bagnach, zombie... I tym fantastycznym, rozbitym i wzburzonym światem prowadzi autor swego bohatera, humanistycznego intelektualistę i lekarza Garina (którego czytelnik może już znać z wcześniejszej powieści Vánice).
Garin podczas swojej wędrówki z altajskiego sanatorium, zniszczonego w wyniku wybuchu wojny, przemierza szereg dziwacznych miejsc i środowisk - komunę uzbrojonych anarchistów, kryjówkę przemytników narkotyków, hrabiowski dwór czy siedzibę olbrzymiej posiadaczki ziemskiej; doświadcza niszczącego ataku rakietowego na altajską stolicę, podczas którego traci ukochaną żonę, zostaje pojmany przez leśny lud, który wraz z innymi jeńcami zmusza go do niewolniczej pracy, następnie ucieka z niewoli... Jego wędrówka przywodzi na myśl inną słynną książkę rosyjskiej literatury - Doktora Żywago, do której Sorokin odnosi się nie tylko tytułem, lecz także szeregiem motywów, w tym u Sorokina dotąd w pełni nieznanym motywem głębokiej miłości, która pomaga jego bohaterom przetrwać rozłąkę, chaos i mordy oraz odnaleźć sens życia.