Cieszyńskie jabłuszka. A jeszcze kwaśne… Mogłoby się wydawać, że łączenie czegoś takiego z wojnami, nawet półzapomnianymi, wcale do siebie nie pasuje. A jednak chyba najlepiej oddaje to treść tej książki. Na ziemiach Księstwa Cieszyńskiego po pierwszej wojnie światowej rościły sobie prawa Czechosłowacja i Polska. W styczniu 1919 spór osiągnął kulminację w postaci siedmiodniowej wojny, w której najpierw legionowe oddziały czechosłowackie zajęły większość Cieszyńska, by później decyzją polityków wycofać się na granicę przebiegającą wzdłuż rzeki Olzy. Część Cieszyńska, która przypadła Czechosłowacji, stała się jednym z trwałych problemów stosunków czechosłowacko-polskich. Pod koniec września 1938 rząd polski, wykorzystując Monachium i osłabioną, ograbioną Czechosłowację, zmusił ją groźbą ataku wojskowego do oddania Zaolzia. Z końcem drugiej wojny światowej spór o Cieszyńsko wybuchł ponownie i także tym razem to żołnierze czechosłowaccy zajęli w czerwcu 1945 część Raciborskiego. Ponownie musieli się wycofać i na granicach stały wojska przygotowane do ataku. Gdyby nie sowieckie oddziały, które je rozdzieliły… W końcu, na skutek interwencji Stalina, oba państwa musiały w 1947 roku zawrzeć traktat sojuszniczy. Cieszyńsko o barwnym składzie narodowościowym przeżyło w latach 1918-1947 wiele ciężkich chwil; prześladowania doświadczyli tu Czesi, Polacy, Niemcy, Ślonzacy i Żydzi, którzy wielokrotnie uwierzyli płonnym obietnicom budzącym złudne nadzieje. A kiedy się o tym przekonali, nie pomogło im żadne pocieszenie - otrzymali jedynie kolejne płonne obietnice i nadzieje.