Książka „Wojna” ukazuje nieprzyjemny rozwód widziany oczami wrażliwych dzieci. Wojna jest okrutna dla wszystkich, którzy przeżywają ją z bliska. Ida zna wojnę z obrazków w gazetach, z telewizji zna dźwięki strzałów i spadających bomb. Na szczęście Ida mieszka w kraju, gdzie nie ma wojen, gdzie nawet osy nie są niebezpieczne. Kiedy jednak wojna zbliża się, kiedy tata zaczyna walczyć z mamą, świat Idy zamienia się w pole bitwy, na którym obowiązują zupełnie nowe zasady. Wojna jest nieprzejrzysta, męcząca i powoli pochłania wszystko wokół. Norweska pisarka Gro Dahle traktuje dzieci poważnie i potrafi spojrzeć na świat z ich perspektywy. Jej poetycki język kontrastuje z naiwistycznymi, a jednocześnie bezlitosnymi ilustracjami Kaii Dahle Nyhus. Czy da się wygonić wojnę z ciała, w którym się zadomowiła? I czy wszyscy, których wojna dotknęła, mogą znów poczuć się dobrze? Jako czytelnicy jesteśmy coraz bardziej wciągani w odczucia bohaterki związane z wojną; aż boli nas z tego brzuch. Język jest niemalże liryczny - mocno wykorzystywane są tu metafory związane z wojną: uchodźcy, szpiedzy, żołnierze, drut kolczasty, spalone miasta itd. Ilustracje są bardzo wciągające i wymowne, więc czytelnik nie ma wątpliwości, jak Ida przeżywa wojnę między rodzicami. Tekst i ilustracje świetnie się uzupełniają. Książka jest oznaczona jako picture book, lecz język nie jest dziecinnie uproszczony, jak bywa w takich publikacjach. Książka zwraca się do starszych dzieci i jej lektura miejscami wymaga komentarza - zarówno w kontekście tematu, jak i ze względu na surowość opisu przeżyć bohaterki. W rzeczywistości może ona otworzyć oczy niektórym rodzicom; przesłanie jest jasne: rozmawiajcie ze sobą, nie zajmujcie się tylko sobą i myślcie o dzieciach. Autorka jest znaną norweską pisarką książek obrazkowych. Jej książki dotyczą niezbyt pozytywnych emocji dzieci i tego, jak sobie z nimi radzić. Ilustracje wykonała córka pisarki.