Ukraińscy nacjonaliści, znani jako „banderowcy”, którzy walczyli o ukraińską niepodległość i zjednoczenie ziem narodowych w jednym państwie, pozostają do dziś gorącym tematem wywołującym emocje. Jedni uważają ich za legalnych bojowników o wolność, broniących swych praw do niepodległości z bronią w ręku, podczas gdy inni postrzegają ich niemal jako ekstremistycznych szowinistów, a nawet terrorystów, którzy w realizacji swojego wielkiego snu o zbudowaniu Wielkiej Ukrainy nie wahali się sprzymierzyć z diabłem i nie cofali się przed niczym. Wybitny historyk petersburski Aleksander Gogun, obecnie pracujący na Wolnym Uniwersytecie w Berlinie, w swojej książce o wymownym tytule Między Hitlerem a Stalinem na podstawie dokumentów archiwalnych, rozmów z uczestnikami wydarzeń, pamiętników i innych, często dotąd nieopublikowanych źródeł, mapuje okoliczności powstania, rozwój, cele i środki, jak również przemiany ideologiczne ukraińskiego nacjonalizmu od jego początków aż do drugiej połowy XX wieku, przy czym metodologicznie trzyma się zasady „padnij komu padnij”. Szczegółowo zajmuje się działalnością Organizacji Ukraińskich Nacjonalistów i jej wojskowego odłamu powstałego podczas II wojny światowej, czyli Ukraińskiej Armii Powstańczej, ambiwalentnymi relacjami ukraińskich powstańców z nazistami, z którymi zawarli taktyczny sojusz, by następnie prowadzić przeciw nim walkę wyzwoleńczą, czystkami etnicznymi i masakrami polskiej ludności, walką Ukraińskiej Armii Powstańczej z polską Armią Krajową i wreszcie walką przeciwko Sowietom. Autor szczegółowo opisuje także prorosyjskie działania strony sowieckiej oraz specjalne operacje skierowane na likwidację lub schwytanie ukraińskich przywódców, takich jak Jewhen Konowalec, Roman Szuchewycz, Wasyl Kuk czy Stepan Bandera. Monografia jest przeznaczona zarówno dla specjalistów, jak i dla czytelników zainteresowanych historią spośród laików, którzy chcą lepiej zrozumieć kontrowersyjny fenomen „banderowców”, owiany wieloma mitami i półprawdami.