Fundowana praca czołowego niemieckiego historyka ma na celu oświetlić z historycznego punktu widzenia współczesną rosyjską agresywną wojnę i antyzachodnie postawy wraz z ich historycznymi korzeniami. Śledzi dynamikę budowy rosyjskiego imperium w ciągu ostatnich około trzystu lat, tj. od czasów Piotra I. Centrum jej zainteresowania stanowią relacje rosyjsko-ukraińsko-polskie, a ściślej konfrontacja ukraińskiej i polskiej państwowości z rosyjską ekspansją na zachód. Nie jest to jednak studium lokalnych konfliktów - autor osadza je w szerszych europejskich powiązaniach oraz współdziałaniu, współpracy czy konkurencji głównych mocarstw; szczególną uwagę poświęca przy tym długotrwałej kooperacji Rosji i Niemiec, której niekorzystne skutki były widoczne aż do niedawna. Dążenie do budowy rosyjskiej tożsamości w oparciu o myśl imperialną, w przypadku Ukrainy jako imperium wewnętrznego, a Polski jako części imperium zewnętrznego, zawsze prowadziło do zasadniczych konfliktów, które z kolei osłabiały imperium i zmierzały ku jego dezintegracji - Schulze Wessel nazywa to „przekleństwem imperium”. Oprócz aspektów polityczno-mocarskich analizuje także związki religijne i ideologiczne, przede wszystkim rosyjski, ukraiński i polski nacjonalizm, przy czym szczególnie poruszające są portrety trzech jego przedstawicieli - Puszkina, Szevchenki i Mickiewicza.