Nowoczesne podejście do wymiaru sprawiedliwości w sprawach karnych nie powinno opierać się wyłącznie na kwestii ukarania sprawcy i wysokości kary wymierzanej często po długoletnich procesach, lecz wymaga dostrzeżenia oczywistego potencjału tkwiącego w wykorzystaniu instrumentów koncyliacyjnych, w tym zwłaszcza mediacji. Dane statystyczne pokazują jednak, że wykorzystanie mediacji w postępowaniu karnym jest znikome. Czy zatem mediacja karna w polskim systemie prawnym jest przykładem nieudanego eksperymentu ustawodawcy? Czy zmarnowano jej potencjał? Czy w obecnym modelu procesu karnego istnieje potrzeba korzystania z mediacji? Czy proces karny może funkcjonować bez mediacji i czy może funkcjonować z mediacją wykorzystywaną na większą skalę? Jakie są warunki niezbędne do efektywnego wykorzystywania mediacji w procesie karnym? Jakie są oczekiwania wobec mediacji ze strony sędziego i co w mediacji mogą zyskać osoba pokrzywdzona i sprawca? Dlaczego nie korzysta się z mediacji na etapie postępowania przygotowawczego i czy można zmienić ten stan rzeczy? Próba udzielenia odpowiedzi na te pytania podjęta w niniejszym opracowaniu z pewnością przybliża do rozstrzygnięcia tytułowej kwestii, dotyczącej perspektyw mediacji karnej w Polsce.