Nowa książka Stanislava Havlíčka i jego autentyczne przeżycia farmaceuty na misji Lekarzy bez Granic, tym razem z wojennej Strefy Gazy. Niebo pełne latawców dogoniło mnie w słonecznej sycylijskiej Taorminie i większej różnicy w otoczeniu, poczuciu bezpieczeństwa i temacie chyba nie może być. Obudziłam się w czystym łóżku i po śniadaniu tylko czytałam i czytałam. Pod koniec dnia czułam namacalną wdzięczność. Że mogę wyjść na zewnątrz, kupić kolację i razem z przechadzającymi się turystami posłuchać ulicznego śpiewaka. Czuć się bezpiecznie. To niezwykle ważna książka, połączenie faktów historycznych i liczb jest niezaprzeczalne w przeciwieństwie do ludzkich dusz i ciał w dla nas tak odległej Strefie Gazy. Chciałabym, aby istniał „lek na wojnę”. Tak, przyznaję, to naiwne. Ale co robić, gdy dyplomacja przegrywa, a bezwzględność i okrucieństwo zwyciężają? Na co, i przede wszystkim gdzie, mam apelować? Tak, pierwszą ofiarą wojny jest prawda! Zdeňka Žádníková-Volencová Żadna książka nie ma mocy zatrzymać czasu. Lektura tej jednak może na chwilę zatrzymać twoje serce. Gdy znów zacznie bić, świat będzie trochę inny. Bo wy będziecie inni. Nic nie jest czarno-białe. Nawet życie mieszkańców tej wiecznej wojny. Nie wybrali jej i nie mogą od niej odejść. Ale to ludzie tacy jak my, mają te same potrzeby, pragnienia i barwny wewnętrzny świat. Dzień po dniu skupiają się jednak na tym, jak przeżyć, jak sprawić radość dzieciom, które się boją, głodują albo są chore. I bez perspektywy poprawy potrafią to robić dzień po dniu na nowo. Nie są w tym przecież zupełnie sami. Książki raczej nie zmieniają świata. Zmieniają go ludzie, którzy je piszą. A przede wszystkim my, którzy je czytamy. Kateřina Sieberová