Jak i dlaczego Cesarstwo Rzymskie w IV wieku naszej ery, czyli w czasach, gdy jego ludność w dziewięćdziesięciu pięciu procentach była pogańska, a chrześcijan postrzegano w społeczeństwie jako „nienormalnych” ludzi, uległo christianizacji? Co skłoniło rzymskiego cesarza Konstantyna Wielkiego, by pewnej październikowej nocy roku 312 postanowił przejść na chrześcijaństwo? Czy uczynił to z politycznego kalkulu, czy z autentycznego przekonania? Co to wydarzenie oznaczało dla dalszego rozwoju świata zachodniego? Czym nowe religie różniły się od tradycyjnego pogaństwa? I przede wszystkim: czy można zasłużenie twierdzić, że Europa ma „chrześcijańskie korzenie”, czy też takie stwierdzenie jest jedynie kliszą, która przy bliższym zbadaniu okazuje się pustym frazesem? Czy wciąż jesteśmy chrześcijanami, a jeśli tak, to w jakim sensie? To pytania, którymi w swojej niewielkiej objętościowo, lecz myślowo gęstej i intelektualnie pobudzającej książce zatytułowanej Jak nasz świat stał się chrześcijański zajmuje się jeden z największych współczesnych znawców antycznej Grecji i Rzymu, renomowany francuski historyk Paul Veyne. Jego odpowiedzi, poparte dziesiątkami lat systematycznych badań i refleksji, wiele osób zaskoczą… Książka Jak nasz świat stał się chrześcijański (2007) otrzymała nagrodę Goberta (Grand prix Gobert), przyznawaną corocznie przez Akademię Francuską, a także wyróżnienie Senatu (Prix du Sénat du livre d’histoire). Magazyny LIRE i Le Point zaliczyły ją do dwudziestki najlepszych książek roku 2007.