"Kryzys republiki" to zbiór czterech tekstów, w których Hannah Arendt bada kryzysowe wydarzenia i rozwój życia politycznego w Stanach Zjednoczonych w latach 60. i 70. XX wieku oraz to, jak ten rozwój zagraża amerykańskiej (a ogólnie demokratycznej) formie rządu, bądź przeciwnie - w jaki sposób się w nią wpisuje. W eseju wprowadzającym zatytułowanym "Kłamstwo w polityce" analizuje przypadek tak zwanych "dokumentów Pentagonu", które ujawniły taktykę podejmowania decyzji na najwyższych szczeblach amerykańskiej polityki podczas wojny w Wietnamie, i zajmuje się konsekwencjami dziś tak aktualnej przemiany polityki w jedynie arenę, na której powstają określone wizerunki i buduje się relacje z opinią publiczną. Drugi tekst, którego sam tytuł "Nieposłuszeństwo obywatelskie" odwołuje się do eseju Henry'ego Davida Thoreau, podejmuje próbę analizy różnych amerykańskich ruchów protestu i opozycji na tle demokratycznego systemu prawnego oraz amerykańskiej tradycji oporu i "stowarzyszania się". W bardziej ogólnej studii "O przemocy" Arendt otwiera problem natury, przyczyn i znaczenia przemocy w drugiej połowie XX wieku oraz jej związku z władzą, polityką i wojną. Uzupełnieniem tej studii jest końcowy wywiad "Myśli o polityce i rewolucji". We wszystkich tych tekstach Arendt co prawda definiuje i wyjaśnia ówczesne interesy i obawy Amerykanów, jednak jej wnioski i przesłanie równie ponadczasowo obejmują współczesne problemy demokratycznych systemów politycznych.