Frýdlantskie księstwo, ta słynna „szczęśliwa ziemia” (terra felix) cesarskiego generała feldmarszałka Albrechta z Valdštejna, stanowi w dziejach Czech zjawisko całkowicie wyjątkowe i niezwykle interesujące. Niewątpliwie frýdlantskie księstwo bywa uważane za państwo w państwie. Nadzwyczajne przywileje, które dla niego Valdštejn potrafił wywalczyć u cesarza Ferdynanda II, uczyniły je w znacznym stopniu niezależnym od reszty Królestwa Czech. Valdštejn poświęcił budowie Frýdlantska, podniesionego w 1624 roku do godności księstwa, a trzy lata później do księstwa książęcego (vévodství), ogrom energii i olbrzymie środki finansowe; stało się ono dla niego pewnym ukochanym projektem, któremu pozostał wierny aż do swojej gwałtownej śmierci. Chociaż do dziejów Frýdlantska zachowały się rozległe materiały archiwalne, dotychczasowa historiografia (w tym regionalna) zajmowała się nimi raczej marginalnie. Można powiedzieć, że Valdštejn jako pan ziemski, gospodarz i ponadprzeciętnie zdolny organizator, zawsze pozostawał w cieniu Valdštejna jako polityka, wodza i jednego z pierwszych motorów europejskich dziejów w czasie wojny trzydziestoletniej. Przedstawiona książka jest zatem koncepcyjnie pierwszym krokiem do szczegółowego zmapowania losów waldensteinskiego księstwa. Przybliża czytelnikowi proces jego budowy, analizuje ekonomiczne i prawne tło tego procesu oraz stara się jak najprecyzyjniej określić zakres „szczęśliwej ziemi”, której krótka historia nagle dobiegła końca wraz ze śmiercią jej ojca-założyciela.