Langhans: jedno imię, jedno miejsce. Kronika domu w centrum Pragi. 150 lat historii kultury na tle dziejowych przewrotów. 400 wybranych portretów osobistości, które odzwierciedlają pamięć i siłę tego kraju. Dziedzictwo ikonicznego atelier i jego odrodzenie Niemal od założenia Atelier Langhans w 1876 roku aż do jego likwidacji po 1948 roku z ogromnego firmowego archiwum negatywów starannie wydzielano portrety znaczących osobistości. Dla tego wyboru później przyjęła się nazwa Galeria osobistości. Ta kolekcja była dumą atelier, a jednocześnie rozległym świadectwem o elicie narodu. Zawiera portrety polityków, uczonych, pisarzy, artystów i muzyków, przedsiębiorców, legionistów i duchownych, aktorów i śpiewaków, szlachty, a także obcokrajowców, którzy przebywali w Czechach. Po 1948 roku zniszczone zostało nie tylko samo przedsiębiorstwo, ale także większość jego rozległego archiwum wizualnego. Prawie dwa miliony przeważnie szklanych negatywów zostało wywiezionych na wysypisko w Pradze-Kyjach. Jednak ponad dziewięć tysięcy portretów z Galerii osobistości, dzięki ciągowi szczęśliwych zrządzeń losu, dotarło i dzięki trosce konserwatorów udało się je uratować. Odkrycie części archiwum podczas przebudowy domu przy ulicy Vodičkova w Pradze w latach 1998 i 2000 przynosi cenne świadectwo o znaczeniu spuścizny Langhansa dla kultury czeskiej i europejskiej. „Zawsze czułam siłę tego domu, który jest tak ściśle związany z fotografią. Dlatego może nie był to przypadek, że szklane negatywy sławnych osobistości znaleziono właśnie podczas jego rekonstrukcji. Znalezisko dowiodło, że domy także mogą być kształtowane przez losy ludzi, choćby były one dawno przeszłe.” Zuzana Meisnerová Wismer, prawnuczka Jana Langhansa Tytuł dwutomowej publikacji pochodzi z reklamy z roku 1900, umieszczanej na odwrociach fotografii: System Langhans pro přijetí při světle umělém /stąd też System bez diakrytyków/. Po latach pracy ze światłem dziennym, z zasłonami regulującymi jego natężenie, z lustrami odbijającymi światło dzienne pod dużymi kapeluszami i innymi ograniczeniami, zastosowanie światła sztucznego musiało wydawać się ówczesnym fotografom cudem. Dni pracy już nie kończyły się z nastaniem zmierzchu. Tom I Rozdział Atelier: W wieku dwudziestu pięciu lat Jan Langhans (1851-1928) założył swoje pierwsze atelier fotograficzne w Jindřichově Hradcu (1876). Do Pragi przeprowadził się cztery lata później i w atelier przy ulicy Vodičkova przedsiębiorstwo pozostawało aż do nacjonalizacji po 1948 roku. Rozdział śledzi rozwój atelier (Lukáš Bártl, Atelier Langhans i znaczenie pamięci), jego formę, reklamę i wykorzystanie fotografii w prasie (Filip Wittlich, Fotografie między wierszami. Atelier J. F. Langhans i czeska prasa), atelier w konkurencji z młodszymi fotografami na tle trzech pokoleń (Petra Trnková, Przedsiębiorstwo, bez którego Praga nie byłaby Pragą). Historia po 1945 roku opisuje upadek firmy (Lukáš Bártl, Atelier Langhans pod przymusowym zarządem państwowym i jego nacjonalizacja po 1948 roku). Rozdział Architektura: Pierwsze wrażenie potomków pierwotnych właścicieli przy wejściu do domu przy Vodičkovej po restytucji obiektu w 1991 roku można było opisać jednym słowem: ruinę. Po kilku latach błądzenia, poszukiwań i późniejszych intensywnych przygotowań w 2002 roku zakończono rekonstrukcję, nadbudowę i dobudowę domu (Rostislav Švácha Architektura domu Langhans). Architekt Ladislav Lábus w eseju Rozpuszczony i wypuszczony opisuje między innymi rolę przypadku przy odkryciu szklanych negatywów kolekcji Galerii osobistości. Część rozdziału uzupełnia historyczno-budowlany opis rozwoju atelier fotograficznego z planami z epoki (Ladislav Valtr). Rozdział Archiwum i fundacja: Założycielką Fundacji Langhans Praha była Věra Meisnerová, wdowa po ostatnim właścicielu Atelier Langhans. Celem fundacji jest ratowanie kolekcji Galerii osobistości i udostępnienie portretów zarówno specjalistom, jak i szerokiej publiczności. Fundacja została zarejestrowana 30 kwietnia 2003 roku, jej majątek stanowią przekazane do niej szklane negatywy. Kolejnym krokiem będzie wniesienie do fundacji kolekcji pozytywów fotograficznych i pozostałych dokumentów rodzinnych oraz firmowych z Archiwum Langhans. Kolekcja została w 2013 roku wpisana do Centralnego rejestru zbiorów Czech (CES, nr zbioru LAP/013-11-07/406013). Konserwacja: Szklane negatywy znalezione w latach 199