Wyjątkowe znaczenie Tábora jako strategicznie położonej miejskiej twierdzy ujawniło się w trudnych walkach o jego opanowanie podczas wojny trzydziestoletniej. W czasie czeskiego powstania stanowego miasto było ważną bazą buntowników i w latach 1620-1621 stawiło długotrwały opór oblężeniu prowadzonemu przez oddziały katolickie pod dowództwem hiszpańskiego wojownika dona Baltasara de Marradas y Vique. Kapitulacji Taborczyków z listopada 1621 roku poprzedził ich godny podziwu i zaciekły opór, który zwrócił uwagę nawet w odległych częściach Europy. "Wielka polityka" przecięła się z dziejami Tábora również na samym końcu wojny trzydziestoletniej. W sierpniu 1648 roku miasto zaatakował gen. Arvid Wittenberg, którego wyprawa w południowe Czechy była częścią szwedzkich operacji mających na celu opanowanie Pragi. Szwedzi zajęli Tábor i utrzymywali go aż do przełomu września i października 1649 roku. Ich ponad roczny pobyt w zdobytym mieście przyniósł miejscowej ludności niezliczone cierpienia o dalekosiężnych skutkach społecznych i gospodarczych. Książka, oparta na systematycznym wykorzystaniu zachowanych źródeł, przedstawia nowe, spójne spojrzenie na wydarzenia táborskie z lat 1620-1621 i 1648-1649. W szerszym kontekście dramatycznych wydarzeń wojny trzydziestoletniej ukazuje niezaprzeczalną rolę miasta nad Jordánem w zmaganiach pierwszej połowy XVII wieku.