Bitwa pancerna pod Prochorowką była w byłym Związku Radzieckim (a dziś w Rosji) jednym z symboli bohaterstwa Armii Czerwonej podczas II wojny światowej: epickie starcie z wieloma ofiarami po obu stronach, podczas którego setki czołgów ostrzeliwały się z bardzo bliskiej odległości, a z którego zwycięsko wyszli sowieccy pancerniacy. O znaczeniu bitwy w łuku kurskim latem 1943 roku nie ma najmniejszych wątpliwości. Również nie da się podważyć zwycięstwa Armii Czerwonej i bohaterstwa jej żołnierzy. Jest jednak jeden problem: legendarne starcie pod Prochorowką przebiegało zupełnie inaczej, a wieloletni obraz tej bitwy opiera się na nieprawdziwych twierdzeniach. Brytyjski historyk wojskowy Ben Wheatley na podstawie starannego badania znanych i nowo odkrytych dokumentów archiwalnych (przede wszystkim niemieckich meldunków o stanie i naprawach sprzętu bojowego) przedstawia nowy obraz bitwy, z którego jasno wynika, że stosunek strat pod Prochorowką był silnie nierówny i że dotychczasowy obraz należy do świata mitów. Objaśnienie uzupełnione jest wieloma danymi statystycznymi, tabelami przeglądowymi, dokumentami z epoki oraz historycznymi i współczesnymi fotografiami pola bitwy. Gdy Stalin dowiedział się o niezwykle wysokich stratach pojazdów opancerzonych, jakie 5. Gwardyjska Armia Pancerna poniosła pod Prochorowką, zażądał wyjaśnień. Podobno uderzył bezpośrednio w Rotmistrowa: „Coś ty uczynił ze swoją wspaniałą armią pancerną?” Stalin… chciał odebrać Rotmistrowowi dowództwo i postawić go przed sądem wojskowym. Rotmistrow, doskonale świadomy losu, jaki spotyka dowódcę, który zawiódł przed Stalinem, zaczął więc twierdzić, że straty niemieckich czołgów pod Prochorowką były jeszcze znacznie większe niż straty jego własnych formacji.