Nowa powieść Pavly Horákovej to przenikliwa sonda w marazm lat osiemdziesiątych w komunistycznym Czechosłowacji i jednocześnie poruszający portret dorastających bohaterów, ich rodziny i otoczenia.
David i Marta chodzą razem do tej samej klasy na jednym z praskich osiedli i najbardziej pragną zachodnich dóbr konsumpcyjnych. W Pradze jest tak wiele możliwości, a żelazna kurtyna wydaje się tu znacznie bardziej przepuszczalna, niż jawi się ludziom na pograniczu. Dzieci Husáka poruszają się w świecie przestarzałej ideologii jak ryby w wodzie i drobnej kolaboracji z systemem uczą się od rodziców i nauczycieli. Nikt nie przypuszcza, że z normalizacyjnej bezczasowości już tykają ostatnie miesiące. Albo domyślają się? Czy emigracja rodziców Marty w ostatniej chwili jest zwykłym pechem, czy też ucieczką na czas przed sprawiedliwym rozliczeniem? Marta i David spotykają się ponownie po dziesięciu latach, na przełomie budowniczych lat dziewięćdziesiątych. Czy jednak będą chcieli spotykać się też jako pięćdziesięciolatkowie, gdy charaktery zarysowane w socjalistycznym dzieciństwie ostatecznie się wybarwią? Powieść oczami dorastających patrzy na koniec lat osiemdziesiątych w Pradze i odsłania, że snobizm, materializm, konsumpcjonizm, klientelizm, nepotyzm itd., którym przypisuje się kapitalizm, miały swoje korzenie w czeskim społeczeństwie na długo przed listopadem 1989 roku.