Migracja nie oznacza tylko wyjazdu człowieka za granicę. Nierozerwalną częścią tego zjawiska są rodziny, które pozostały w domu - najczęściej kobiety i dzieci. Co się z nimi dzieje? Jaki jest ich codzienny żywot na przykład w Meksyku, Senegalu, Etiopii, ale także w Rumunii czy na Słowacji? Jak stawiają czoła globalnym wyzwaniom zmuszającym ich mężów, synów czy ojców do wyjazdu? O tym pisze reportażystka Magdalena Rojo w książce Kobiety, które zostały. Czy to książka o migracji? A może raczej o macierzyństwie? O dzieciństwie bez ojców? O życiu bez mężów? O starzeniu się bez dzieci? Wszyscy ci anonimowi ludzie, którzy szukają pracy gdzie indziej niż w domu, mają swoje ludzkie twarze i historie. Tyle że dzieją się one poza zainteresowaniem wielkiego świata. Reportażystka Magdalena Rojo patrzy na ten globalny temat z innej perspektywy - oczami mieszkańców miejsc, z których rodzą się powody migracji, z perspektywy kobiet, które zostały. Razem z nią udajemy się nie tylko do Meksyku, Senegalu, Etiopii czy Indii, lecz także do Europy. Wszędzie tam, gdzie żyją rodziny, które żegnają swoich bliskich na dłuższe i krótsze podróże, by w zamian zapewnić im godne utrzymanie. Kobiety i ich dzieci zostają i muszą sobie radzić same, czekać na powrót bliskich lub na pieniądze, które oni wysyłają. Losy tych kobiet zainteresowały Magdalenę Rojo i postanowiła je poznać z bliska i zrozumieć. Efektem jest zbiór wrażliwych, osobistych reportaży. Dzięki swojej cierpliwości i zaangażowaniu ukazuje nam codzienne życie rodzin wypełnione oczekiwaniem, niepewnością i lękiem. Dowiadujemy się, że przyczyny migracji są w istocie bardzo podobne na całym świecie. Podobne są też troski kobiet, które zostały. Niedokończone domy. Coraz bardziej obce twarze mężczyzn na ekranach telefonów. I codzienne, niezmienne obowiązki. Autorem fotografii w książce Kobiety, które zostały jest fotograf dokumentalny Noel Rojo. Wydanie ukazuje się w serii Prokletí reportéři w tłumaczeniu Miroslava Zelinského.