„Prawdziwym malarzem stałem się dopiero wtedy, gdy zabrakło mi zębów i tchu.“

Historia błądzącego Holendra Vincenta van Gogha (1853-1890) to tragedia zamyślonego geniusza, którego upór przekroczył wszelkie granice wytrzymałości. Kiedy opuścił posadę w galerii wuja i jako prosty spowiednik belgijskich górników rozwinął własne zdolności malarskie, zaczęła się jego kalwaria naznaczona niezrozumieniem i walką o gołe przeżycie. Zapominał bowiem, że nawet artysta tworzący z najczystszej przekonania - po swojemu i bez względu na ówczesny gust - musi z czegoś żyć. W tym nie zamierzał ustąpić, i był więc dożywotnio zdany na dobroć brata Thea nawet po tym, jak z pragmatycznej Holandii wyjechali razem do Francji. W kraju obiecanym malarzom najpierw Vincent szukał prawdy w sztuce pośród paryskich bohemów, popijając absynt, a potem w świetle Prowansji odkrył potencjał kolorów. Jednakże lekceważył zdradliwe cienie, które przemieniają pasję w obsesję…

Opowieść Stone’a o dziesięcioletniej twórczej walce postimpresjonisty, który stał u zarania malarstwa nowoczesnego, zagląda w umęczoną duszę zapędzoną aż na pustynię szaleństwa. Arcydzieło amerykańskiego biografa opisuje nienasycone miłości van Gogha, dramatyczne przyjaźnie i nacisk wewnętrznych demonów, którym pustelnik nie potrafi się oprzeć. Może tylko malować. Tylko na południu Francji z tego nacisku wytrysnęło ponad tysiąc obrazów, z których za życia malarza sprzedano tylko jeden, jednak już w kolejnej dekadzie okazało się, jak okrutnie mylili się snobistyczni znawcy.

Dziś spuścizna van Gogha ma całe muzeum, a za jego obrazy płaci się setki milionów. Choć sam za swoją nadwrażliwość zapłacił najwyższą cenę, świat dawno z pokorą przyznał, że z jego płócien emanuje wewnętrzna wolność tak ponadczasowa, że publiczności zapiera z tego dech.

Długość nagrania: 20 godzin 10 minut