Letnia wyprawa mołdawska 1538 r. była konsekwencją nie tylko ofensywnych działań hospodara mołdawskiego, lecz także fiaska związanego ze zwołaniem pospolitego ruszenia w 1537 r. Ten tak zwany rokosz lwowski był kwintesencją zdolności organizacyjnych i bojowych armii szlacheckiej. Początek 1538 r. przyniósł kolejną klęskę, którą poniosły nieliczne wojska polskie w starciu z Mołdawianami nad rzeką Seret. Obradujący wówczas sejm piotrkowski (18 stycznia - 28 lutego) podjął decyzję o zaciągu wojsk pieniężnych, co miało doprowadzić do przełomu na granicy z Mołdawią. Według różnych ustaleń w wyprawie, której celem było oblężenie mołdawskiego Chocimia, miało wziąć udział niemal 20 000 żołnierzy. Jednak po przeanalizowaniu zachowanych źródeł można stwierdzić, że uczestniczyło w niej około 8000 jeźdźców i nieco ponad 4500 piechurów. Łącznie byłoby to blisko 12 500 żołnierzy plus artyleria.

W niniejszym tomie znajdują się zatem księgi o sygnaturach 31 i 32. Księga 31 towykaz strat poniesionych przez wojsko, sporządzony przez pisarza wojskowego Jana Kłajskiego, który na końcu zapisek zamieścił swój podpis (Joannes Claysky manu mea) i odciśniętą pieczęć z herbem Ostoja.

Księga 32 zawiera część rejestrów popisowych rot jazdy i piechoty, które brały udział w oblężeniu Chocimia.

(opis wydawcy)