\"Topografie wileńskie\" są udaną próbą rekonstrukcji obrazu międzywojennego Wilna w kontekście procesów modernizacyjnych. Autorka tropi ślady nowoczesności w przestrzeni miasta utrwalone w jego tekstowych reprezentacjach, zarówno literackich, jak i nieliterackich, efektywnie wykorzystując instrumentarium analityczne z zakresu geopoetyki i studiów miejskich. Przyjęta perspektywa badawcza w połączeniu z wnikliwym wglądem w poetykę różnorodnych gatunkowo tekstów umożliwiła uchwycenie specyfiki doświadczenia nowoczesności w peryferyjnym, zapóźnionym modernizacyjnie mieście, w którym granica między centrum i przedmieściami pozostawała nieostra, a namiastkowa wielkomiejskość była niema niezauważalna (z recenzji wydawniczej dr hab. Elżbiety Sidoruk).