Gdy Friedrich Schlegel opublikował w 1799 rokuLucyndę, natychmiast wybuchł obyczajowo-estetyczny skandal. Powieść oskarżano zarówno o nieobyczajność (domyślano się, że pod postacią Juliusza kryje się sam autor, a opisane wydarzenia nawiązują do jego romansu z żoną zamożnego bankiera), jak i o kapryśne traktowanie reguł literackich. Przez kilkadziesiąt lat najwybitniejsi myśliciele i pisarze – w tym Hegel, Kierkegaard i Heine – dyskutowali o wartości oraz społecznych konsekwencjach tego tekstu. Czytana dziś,Lucyndastanowi ważny dokument świadomości filozoficznej i obyczajowej przełomu XVIII i XIX wieku, epoki kształtowania się idei romantycznych. Po raz pierwszy zaprezentowana w całości po polsku, opatrzona obszernym wstępem tropiącym jej filozoficzne wątki i słownikiem objaśniającym główne pojęcia,Lucyndajawi się jako istotne świadectwo literackiej i estetycznej samoświadomości europejskiej nowoczesności.