Po prawie stu dwudziestu latach wychodzi nowatorska powieść Šlejhara Piekło, rozgrywająca się podczas jednej nocnej zmiany w miejskiej cukrowni. Przestrzeń fabryczna, przez którą tej nocy przechodzi główny bohater, młody inżynier nadzorujący pracę wszystkich stanowisk, bezimienne alter ego autora, została zbudowana jako piekielny, bezlitośnie surowy obraz współczesnego świata, w którym człowiek staje się niewolnikiem materii. Ludzie pracujący w trzewiach potężnego przemysłowego kolosa nie znaczą wiele więcej niż części, które swoją wyczerpującą pracą mają przyczyniać się do nieustannej, nigdy nie zatrzymującej się produkcji. Od małych dzieci, sierot bez domu, po schorowane staruszki, będące dla swoich potomków ciężarem w domu, wszyscy harują wielogodzinne zmiany wykonywani tej samej pracy, wielu z nich odnajduje w niej śmierć, niejednokrotnie tragiczną, i są natychmiast zastępowani przez kolejnych spośród tłumu oczekujących przed bramą fabryki. Z tego świata niekończącej się pracy, bezduszności i często okrucieństwa bohater widzi jedyną możliwość ucieczki w wyzwalającej mistycznej mocy miłości, którą dla niego uosabia dziewczyna Maria. W wizji tego wybawienia zmierza przez całą noc, coraz bardziej świadomy, że bez miłości, głębokiego współczucia i prawdziwego braterstwa wszystkich istot żywych współczesny człowiek nie potrafi się wyzwolić z pęt zniewalającej cywilizacji. Powieść ujęta jako ekspresyjna kompozycja muzyczna i oparta na poetyckiej sile niezwykle napiętego języka Šlejhara swoją eksperymentalną naturą w wielu aspektach wyprzedzała epokę powstania i oddziałuje dziś, gdy cywilizacyjne piekło przybrało być może jeszcze przebieglejsze formy, tym pilniej. Częścią tomu jest manifest Czeskiej moderny, którego sygnatariuszem był także J. K. Šlejhar.