W wyjątkowo popularny w Czechach pisarz przychodzi z zupełnie nową książką, i to od razu w światowej premierze. Tuvia Tenenbom tym razem nie musiał przemierzać obcego kraju wzdłuż i wszerz ani przejechać tysięcy kilometrów czy mil. Mimo że w przeciwieństwie do innych podróży nie chodziło mu o zdrowie ani życie, była to jak dotąd jego najtrudniejsza podróż. Wyruszył bowiem do świata, w którym sam się wychował. Do trudnego do zrozumienia i przeniknięcia świata ortodoksyjnych Żydów w Jerozolimie. I w świecie, o którym większość ludzi nie wie praktycznie nic, próbował po latach się zorientować. Dawno temu opuścił życie w ortodoksyjnej społeczności żydowskiej, aby móc na głos zadawać wszystkie pytania, które przychodzą mu do głowy. Po latach życia w liberalnym Nowym Jorku odkrył, że musi coraz bardziej uważać na pytania, które zadaje. Stopniowo uświadomił sobie fakt, że jego byłym rabinom z ortodoksyjnej wspólnoty, związanym boskimi prawami, życie w dzisiejszym „liberalnym” Nowym Jorku, skrępowanym powszechną poprawnością, by się podobało. Dlatego przepłynął ocean, by podjąć tam, gdzie przed laty skończył. Pytanie brzmiało: Dlaczego żydowscy mężczyźni nie mogą patrzeć na żydowskie kobiety. I nie pozostało tylko przy tym jednym mądrym, a jednocześnie pozornie naiwnym pytaniu. Tuvia zadawał w ortodoksyjnej jerozolimskiej dzielnicy kolejne pytanie za pytaniem: Jak to możliwe, że niektórzy ortodoksyjni Żydzi w ogóle nie znają Biblii? Dlaczego czczą rabina bardziej niż Boga? Dlaczego na pytanie odpowiadają pytaniem? Dlaczego w Jerozolimie jest więcej rabinów niż kotów? Kto jest ważniejszy: rabin czy rebe? Dlaczego mężczyźni nie mogą patrzeć na kobiety? Dlaczego kobiety mogą patrzeć na mężczyzn? Dlaczego niektórzy chodzą ubrani jak w średniowieczu? I co się stanie, gdy Bóg wszystkich wskrzesí? I dlaczego nie wolno mówić „Bóg”? I kto przyjedzie na białym osiołku? Aby znaleźć odpowiedzi, izraelsko-amerykański autor przemierzył Święte Miasto wzdłuż i wszerz. Odwiedził szkoły i cmentarze, zjadł mnóstwo jedzenia i wypił hektolitry coli. Rozmawiał ze setkami ludzi, od zwykłych Żydów po rabinów, od Aszkenazyjczyków po Sefardyjczyków, od żebraków po milionerów, od szemranego towarzystwa po świętych mężów. Pytania Tuvii odniosły skutek. Pobudził ich i dzięki temu często dowiedział się, co naprawdę myślą. Z uzyskanych odpowiedzi ułożył obraz, który jest niezwykle dowcipną i jednocześnie „politycznie” niepoprawną relacją o dzisiejszych ortodoksyjnych Żydach i ich życiu. Jego książka pełna jest zabawnych dialogów i przenikliwych obserwacji. A Tuvia Tenenbom na tej drodze szuka też trochę samego siebie.