Porywająca opowieść nominowana do prestiżowej Nagrody Man Booker 2022 można czytać jako baśń o dobru i złu albo przypowieść o życzliwości. Przenosi nas do iryjskiego miasta połowy lat osiemdziesiątych, targałego grudniowymi mrozami, i kulminuje w Wigilię, kiedy prawdziwym cudem jest ciche bohaterstwo i odwaga zwykłego człowieka. W przedświątecznych tygodniach czeka Billa Furlonga, handlarza węglem i drewnem, najbardziej pracowity okres. Irlandia targana recesją jeszcze nie wkroczyła w nowoczesność, a kolejki po pomoc są coraz dłuższe. Furlong wie, jak łatwo jest stracić wszystko, i jako ojciec pięciu niepełnoletnich córek jest zdeterminowany ciężko pracować z opuszczoną głową, by nie zyskać sobie wrogów i móc obserwować, jak wszystkie jego dzieci kończą naukę w jedynym dobrym żeńskim liceum w mieście. Wśród klientów Furlonga jest lokalny klasztor prowadzony przez zakonnice, które prowadzą też pralnię. O klasztorze krążą różne plotki, między innymi że są tam uwięzione upadłe dziewczyny, które mają się poprawić. Furlong nie chce wierzyć w żadne z tych opowieści, jednak pewnego wieczoru przybywa do klasztoru z ładunkiem dużo wcześniej niż się spodziewano i odkrywa mroczny sekret. Gdy chwilę później zabłądzi we mgle i pyta starca o drogę, dostaje symboliczną odpowiedź: „Ta droga prowadzi tam, gdzie chcesz iść, chłopcze.” Niesentymentalna nowela napisana jest przejrzystym, czystym stylem. Chwalą ją także takie nazwiska literatury wyspiarskiej jak Hilary Mantel czy Colm Tóibín. Można ją postawić tuż obok "Opowieści wigilijnej" Charlesa Dickensa oraz "Wspomnień świątecznych" Trumana Capote, dzieł sławnych i u nas dobrze znanych.