W pełni autoryzowana i oficjalna biografia legendarnego perkusisty Rolling Stones, Charlie'ego Wattsa, jednego z najbardziej uznanych i najsłynniejszych muzyków minionego półwiecza. Przedmowy Micka Jaggera i Keitha Richardsa. Charlie Watts był jednym z najbardziej cenionych muzyków na świecie, dołączył do zespołu Rolling Stones kilka miesięcy po jego powstaniu, na początku 1963 roku. Jako student jazzu perkusyjnego trafił do zespołu po tym, jak regularnie spotykał się z nim w londyńskich klubach rhythm and blues. Gdy tylko zajął miejsce za bębnami, przez 60 lat swojej działalności w zespole nie opuścił żadnego koncertu, płyty ani trasy. Był obecny podczas kołyszących się lat sześćdziesiątych, gdy Stones stawali się gwiazdami i zdobywali świat, a także w przepychających się latach siedemdziesiątych, charakterystycznych dla płyty Exile on Main St. z 1972 roku, uważanej za jedną z najlepszych płyt stulecia. W latach osiemdziesiątych Charlie zmagał się z własnymi demonami, ale wyszedł z tego bez szwanku, by w kolejnych dekadach jeszcze bardziej wzmocnić swoją wyjątkową reputację. Watts przeżył rozpad zespołu, rozstania i zmiany w obsadzie, menedżerach, gitarzystach i sekcji rytmicznej, lecz przez prawie 60 lat pozostał sercem Rolling Stones - rozważnym, intelektualnym, lecz nie mniej przekonującym kontrapunktem dla swoich hałaśliwych współtowarzyszy Keitha Richardsa, Micka Jaggera i Ronniego Wooda. I to jest jego historia. Gdybyśmy mieli wskazać najbardziej nieprawdopodobną gwiazdę rock’n’rolla, imię Charlie'ego Wattsa byłoby jednym z pierwszych, które byśmy wymienili! A jednak niepozorny perkusista - miłośnik jazzu, muzyki klasycznej i klasycznych garniturów, ręcznie szytych butów i luksusowych samochodów - których nie potrafił prowadzić - przez pół wieku „osłaniał” gwiazdy pokroju Micka Jaggera i Keitha Richardsa. I to nie wszystko! Swoim jazzowym feelingiem tak wpłynął na brzmienie „najbardziej rock’n’rollowego zespołu wszech czasów” - Rolling Stones - że stał się nie do pomylenia. Równie cenny był jego spokój, chęć pomocy i umiejętność rozładowania najostrzejszych napięć w grupie suchym humorem. Bo… Charlie zawsze był na luzie!