Baronka Sidonie Nádherná (1885-1950) należy do wybitnych postaci europejskiego życia kulturalnego pierwszej połowy XX wieku. Długoletnia korespondencja łączyła ją z poetą Rainierem Marią Rilkem, ćwierć wieku intensywnego związku emocjonalnego ze pisarzem Karlem Krausem, miłość do przyrody i dziejów sztuki z Anną Masarykovą… Odkryciem ostatnich lat jest jej korespondencja z czeskim historykiem sztuki i konserwatorem zabytków Václavem Wagnerem (1894-1962). Listy nie są tylko dowodem ich przyjaźni, lecz jednocześnie w przejmujący sposób dokumentują ostatni tragiczny etap życia Sidonie Nádhernej. W czasie II wojny światowej nazistowska administracja okupacyjna skonfiskowała jej zamek i majątek we Vrchotových Janovicích w związku z planowaną budową pola ćwiczeń Waffen SS "Böhmen" i wieś została wysiedlona. Po wyzwoleniu zamek został zajęty przez Armię Czerwoną, a następnie przez armię czechosłowacką. W rezultacie doszło do dewastacji wnętrz zamkowych i parku zamkowego. Wagner, pracownik Państwowego Urzędu Ochrony Zabytków, przez cały czas starał się pomagać baronce w ochronie jej dziedzictwa zabytkowego. Po jego aresztowaniu w 1949 roku Sidonie Nádherná wyemigrowała do Anglii, gdzie później zmarła wskutek ciężkiej choroby. Wydanie listów i innych dokumentów jest starannie skomentowane i towarzyszą mu studia poświęcone obu protagonistom korespondencji.