Książka zajmuje się znaczeniem osobistości lekarskich pochodzenia czeskiego w ramach Drugiej Wiedeńskiej Szkoły Lekarskiej. Jej głównym celem jest ocenić, jaką rolę ta szkoła odegrała zarówno w dziedzinie medycyny, jak i z perspektywy historii czeskiej, oraz ustalić, czy jej przedstawicieli i ich dzieła można uznać za godne światowego imienia i znaczenia. ***** Autor opracował istotne dane o głównych przedstawicielach tego ugrupowania i porównał je z dziesiątkami wybitnych osobistości różnych narodów. Po udzieleniu wielu częściowych odpowiedzi stwierdził, że Druga Wiedeńska Szkoła Lekarska była ugrupowaniem o znaczeniu światowym i oryginalnym charakterze. Głównymi postaciami, którymi byli profesorowie Karel Rokitanský, Josef Škoda, Ferdinand Hebra, Josef Hyrtl i Jakob Kolletschka, wraz z innymi współpracownikami i wybitnymi następcami, w znaczący sposób wpłynęli na ówczesne warunki w medycynie, najpierw w Wiedniu, a wkrótce także w Europie i na świecie. Każdy z nich przyczynił się do postępu w swojej dziedzinie, a wspólnie zapoczątkowali interdyscyplinarną współpracę w medycynie. Ich nowatorskie reformy zarówno na Uniwersytecie Wiedeńskim, jak i w poszczególnych dziedzinach medycznych stały się wzorem dla ówczesnych lekarzy w Europie i na świecie. Tam też, oprócz uznania krajowego, rozumianego w ramach monarchii habsburskiej, zdobyli znaczące uznanie i wyróżnienia. Autor próbował przynajmniej zwięźle osadzić dorobek tych postaci w kontekście epoki oraz ówczesnego poziomu nauk medycznych. ***** Przedstawiciele Drugiej Wiedeńskiej Szkoły Lekarskiej pozostawili bardzo bogate dziedzictwo dla przyszłych pokoleń lekarzy i naukowców. Niektórzy z nich wielokrotnie przekraczali granice swojej specjalności, sięgając także w obszary kultury, gospodarki, filozofii i polityki. Za wszystkie te osiągnięcia, które do dziś są cenione na świecie - co potwierdza wykorzystana literatura zagraniczna z ostatnich dziesięcioleci - ta szkoła i jej przedstawiciele zasługują na równorzędne miejsce obok innych wielkich postaci czeskiego narodu XIX wieku. To twierdzenie może stać się inspiracją dla dalszych badań historycznych. ***** W dziedzinie medycyny natomiast niedocenieni czescy wielcy zasługują na uznanie jako jedne z najważniejszych postaci w całej jej historii i z pewnością zasługują na dalsze zainteresowanie badaczy. Zainteresowanie to w czeskiej historiografii dopiero w niewielkim stopniu ma charakter centralny.