Starszy sierżant Benedikt Peter (1785-1863) należy do tych uczestników wojen napoleońskich, o których dysponujemy jedynie znacznie niepełnymi informacjami i w dużej mierze jesteśmy zdani na to, co sam o sobie napisał. Historia nadstrzeżnika Benedikta Petera jest bardzo osobista, wcale nie kapryśna i rzadko śledzi wielkie powiązania, mimo to jest głęboko prawdziwa, wręcz przypomina spowiedź. W roku Pańskim 1809 Peter wyruszył jako dwudziestoczteroletni jeździec myśliwski do swojej pierwszej wojny, w której przeżył bitwy pod bawarskim Abensbergiem i Eggmühlem oraz austriackim Linzem. Trzy lata później poszedł do Rosji, gdzie czekały go rzezie w bitwie pod Borodino, a potem odwrót przez rosyjską zimę ze sławnie niesławetną bitwą nad rzeką Berezyną. W 1813 roku, drugiego dnia bitwy pod Lipskiem, jeźdźcy wirtemberscy przeszli na stronę koalicji antynapoleonowskiej i Petera oraz jego towarzyszy czekały jeszcze trzy lata walk przeciw cesarzowi Francuzów. Pamiętniki to wspaniała, życiem napisana opowieść, która zadziwia stylem, kompozycją i zwartością, jakiej nikt by się nie spodziewał po człowieku, który czytać i pisać nauczył się samodzielnie po swoim pierwszym awansie. Opowieść Petera płynie jak woda i zawiera tyle mocnych momentów, że czasem zapiera dech. Historia Petera z pewnością należy do najlepszych, jakie powstały w szerokim spektrum wspomnień i pamiętników o wojnach napoleońskich. Poza tym jest jednym z nielicznych niemieckojęzycznych źródeł dostępnych w tłumaczeniu czeskim. Tłumaczenie opatrzył obszernymi przypisami historyk Jiří Kovařík.