Książka jest literaturoznawczą monografią zawierającą opracowanie łacińskiej elegii Iter Romanum [Droga rzymska] jezuickiego poety Macieja Kazimierza Sarbiewskiego (1595–1640). Jej treść obejmuje krytyczną edycję tekstu łacińskiego oraz jego nowy przekład opatrzony komentarzem egzegetycznym. Monografia metodologicznie wpisuje się w najnowszy nurt badań literackich, wykorzystujących narzędzia poststrukturalistycznej analizy, jest też próbą zastosowania w neolatynistyce środków wyrazu nowej narratywności. Autorzy posługują się zatem nie tylko tradycyjną narracją werbalną, lecz także w dużej mierze narracją ikonograficzną. Istotnym novum formalnym jest zestawienie tekstu naukowego z dopełniającą go warstwą eseistyczną, stworzoną przez dziennikarzy, którzy odbyli współcześnie podróż śladem Sarbiewskiego i zanotowali swoje wrażenia z tych samych miejsc widzianych 400 lat później. Książka jest efektem innowacyjnego projektu badawczego, który jest wynikiem współpracy UAM, koncernu Audi Polska i Prowincji Wielkopolsko-Mazowieckiej Towarzystwa Jezusowego.