Dwóch pisarzy, którzy w znaczący sposób wpłynęli na czeską literaturę od lat sześćdziesiątych do dziewięćdziesiątych XX wieku, poeta Ivan Diviš i prozaik oraz eseista Josef Jedlička, w 1969 roku znaleźli się na emigracji w Monachium. Była to dla nich obydwu bardzo przykra sytuacja. Byli przekonani, że nigdy nie zobaczą już swojej ojczyzny. Jako koło ratunkowe wybrali tworzenie wspólnej książki, którą nazwali Ostatni przewodnik po Pradze. Pisali ją dla wydawnictwa Sixty-Eight Publishers małżeństwa Škvoreckých w kanadyjskim Toronto. Był to pewnego rodzaju słownik, w którym w kolejnych hasłach próbowali uchwycić wszystko, co zapamiętali z życia w Pradze z czasów swojego dzieciństwa i młodości. Chodziło o najdrobniejsze szczegóły: nazwy ulic, firm, sklepów, sportowców, restauracji, parków, zwyczajów, reklam - po prostu wszystkiego, co utkwiło im w pamięci z wczesnych lat życia. A ponieważ obaj byli wielkimi pisarzami, powstało wyjątkowe dzieło literackie. Ostatecznie książka nie ukazała się na emigracji. Przed swoją śmiercią rękopis powierzyła wydawnictwu Torst Ludmila Divišová. Redakcyjnie przygotowała go Klára Soukupová, która opatrzyła tom cennym komentarzem i posłowiem. Książka ukazuje się wzbogacona zbiorem rysunków Jindřicha Janíčka wykonanych na podstawie ówczesnych fotografii. Jest to fascynujące, czytelne i historycznie oraz czytelniczo bardzo cenne dzieło, wyjątkowa pragensia wielkiej literackiej wartości.