Podstawowe dzieło lingwistyki kognitywnej spowodowało w swoim czasie rewolucję w filozofii języka i podejściu do niego w ogóle. Fundamentalne przesłanki, na których opierano teoretyczne i praktyczne traktowanie języka oraz myślenia w języku, zostały przez tę pracę naruszone i musiały zostać przebudowane. Podstawową strukturą języka nie było już słowo czy propozycja, lecz metafora, która wysunęła się na pierwszy plan zainteresowań językoznawców i filozofów. Metafora przestała jednocześnie być wyłączną domeną świata poetyckiego i rozwinęła się w pełni w sferze codziennej komunikacji. Równocześnie ukazała się znacząca rola metafory także w dziedzinach pozajęzykowych: w teorii poznania, estetyce, antropologii kulturowej, socjologii, psychologii itd. Według autorów metafora jest pierwotną koncepcją organizacji świata, myślenia i samego siebie. Autorzy wychodzą od najbardziej pospolitych przykładów sytuacji codziennych, w których wewnętrznej strukturze znajdują podobieństwa do wyznaczonych centralnych metafor i pokazują ich uporządkowanie. Na wielu analizowanych przykładach dowodzą formującej siły metafory: jej wpływu w polityce, wojnie, finansach, biznesie, kulturze i mediach. Sposób, w jaki przedstawiają swoje wywody, jest bardzo prosty, klarowny, nieobciążony terminologią i przystępny. To wznowione wydanie zostało rozszerzone o obszerny autorski doslov, w którym Lakoff i Johnson podsumowują wpływ swojej książki od lat 80., przedstawiają krytykę oraz rozszerzone pole badawcze ich teorii metafor i porównują swoje założenia i wnioski z koncepcjami opozycyjnymi i sprzecznymi teoriami. „Metafory, którymi żyjemy” ukazały się po raz pierwszy w 1980 roku i od tego czasu wychodzą w kolejnych wydaniach oraz tłumaczeniach na wiele języków.