Egidius Arimond jest samotnym pszczelarzem i byłym nauczycielem gimnazjalnym z niemieckiego miasteczka niedaleko granicy z Belgią. Jego losy podczas II wojny światowej śledzimy poprzez zapiski w dzienniku, które prowadzi od stycznia 1944 do maja 1945. Pszczelarstwo w rodzinie Arimondów to odwieczna tradycja, a dla Egidiusa w ostatnich miesiącach wojny stanowi też główne źródło utrzymania. Obok cichego bzyczenia pszczół coraz częściej słyszy jednak huk nieprzyjacielskich samolotów bombowych. Poza pasją do pszczół i piękną kobietą Egidius odziedziczył po przodkach także epilepsję, która pojawiała się w historii rodziny raz za razem. W nazistowskich Niemczech to schorzenie stanowi dla niego stygmat, z powodu którego został odsunięty od pracy nauczyciela i przymuszony do sterylizacji. Jako jeden z nielicznych mężczyzn, którzy nie zostali powołani na front, wykorzystuje sytuację i oddaje się swojej słabości do kobiet. Skrywa jednak jeszcze niebezpieczniejszy sekret: wykorzystuje swoją doskonałą znajomość urozmaiconego terenu pogranicza i w swój osobliwy sposób pomaga prześladowanym Żydom uciec do Belgii. Norbertowi Scheuerowi udało się stworzyć wyjątkową i docenioną powieść antywojenną, która nie pozbawiona jest napięcia, dramatu miłosnego ani kruchej poetyki przyrody.