Ustawa o usługach zaufania oraz identyfikacji elektronicznej stanowi w Polsce jeden z najważniejszych aktów normatywnych związanych z informatyzacją prawa. Uregulowano w nim krajową infrastrukturę zaufania, działalność dostawców usług zaufania (oferujących usługi m.in.: e-podpisu, e-pieczęci oraz e-doręczeń), nadzór nad tymi dostawcami, krajowy schemat identyfikacji elektronicznej, w tym nadzór nad tym schematem, a także zasady określania i wykorzystywania standardu usługi rejestrowanego doręczenia elektronicznego.

W publikacji omówiono:\n• - krajową infrastrukturę zaufania obejmującą rejestr dostawców usług zaufania, listę zaufaną oraz narodowe centrum certyfikacji,\n• - procedurę wpisu do rejestru dostawców usług zaufania i wykreślenia z tego rejestru,\n• - działalność dostawców usług zaufania i nadzór nad nimi,\n• - krajowy schemat identyfikacji elektronicznej obejmujący węzeł krajowy z przyłączonymi do niego systemami identyfikacji elektronicznej, w których są wydawane środki identyfikacji elektronicznej oraz systemami teleinformatycznymi z udostępnionymi usługami online, a także węzeł transgraniczny,\n• - procedury przyłączenia systemu identyfikacji elektronicznej oraz systemu teleinformatycznego do węzła krajowego,\n• - nadzór nad krajowym schematem identyfikacji elektronicznej,\n• - warunki udostępniania standardu usługi rejestrowanego doręczania elektronicznego.

Ponadto przedstawiono analizę przepisów karnych oraz o karach pieniężnych z obszaru usług zaufania oraz identyfikacji elektronicznej.

Prezentowane poglądy i wnioski są wynikiem wieloletniego doświadczenia naukowego oraz zawodowego autorów, związanego ze stosowaniem prawa w ramach pracy w administracji publicznej i sektorze prywatnym.

Komentarz jest skierowany przede wszystkim do pracowników administracji publicznej, adwokatów, radców prawnych i sędziów. Zainteresuje również pracowników naukowych oraz studentów kierunków prawniczych.