Publikacja jest pierwszą książką, która w całości przybliża budowę ogólnokrajowej sieci domów kultury, systematycznie zakładanej w okresie socjalizmu na terytorium byłej Czechosłowacji. Budynki te, jako miejsca życia publicznego powojennego społeczeństwa, cieszyły się hojym wsparciem państwa - nie tylko finansowym, ale również politycznym i legislacyjnym. Nasze zainteresowanie nie ogranicza się jedynie do ich specyficznej typologii; analizujemy także ich oświatowy i emancypacyjny potencjał oraz rolę jako narzędzia politycznego organizacji i kontroli czasu wolnego. Publikacja koncentruje się również na poszukiwaniu korzeni i programowych poprzedników instytucji kulturalnych powstających od XIX wieku oraz w okresie międzywojennym (domy stowarzyszeń i narodowe lub domy pracujących), z uwzględnieniem okresu po 1989 roku, kiedy to budynki i ich zarządcy musieli, a czasem nadal muszą, mierzyć się z wymogami adaptacyjnymi. Książka obejmuje kontekst czeski i słowacki budowy domów kultury, dzięki czemu udaje się nie tylko objąć całe terytorium byłej Czechosłowacji, lecz także uchwycić różne doświadczenia historyczne. Teksty do książki napisali Jiří Andrs, Jan Galeta, Hubert Guzik, Katarína Haberlandová, Michaela Janečková, Laura Krišteková, Josef Ledvina, Irena Lehkoživová, Henrieta Moravčíková, Peter Szalay, Karel Šima, Jitka Šosová, Lukáš Veverka, Jan Zikmund; przedmowę napisał czołowy brytyjski historyk kultury i sztuki David Crowley. Książka jest połączeniem publikacji naukowej i albumu ze zdjęciami fotografów Oskara Helcela i Martina Netočného, którzy już od czasów studiów na praskiej FAMU odwiedzali i fotografowali domy kultury w Czechach (a później także na Słowacji). Na przestrzeni lat zgromadzili tysiące zdjęć ponad pięćdziesięciu obiektów z całego obszaru byłej Czechosłowacji. Seria fotografii dzieli teksty na cztery części: pierwsza koncentruje się na historycznych poprzednikach domów kultury w krajach czeskich i na Słowacji od XIX wieku, druga - na praktycznych aspektach ich budowy w okresie państwowego socjalizmu. Trzecia śledzi dzieje i przemiany domów kultury w krajach czeskich od II wojny światowej do lat dziewięćdziesiątych XX wieku. Czwarty rozdział skupia się na tym samym na terytorium słowackim i zawiera dwie studia przypadków - jedno ze Słowacji i drugie z Republiki Czeskiej. Poszczególne teksty towarzyszy wiele dawnych reprodukcji, z których duża częśćpublikowana jest po raz pierwszy. Oprawa graficzna: Tereza Hejmová, Adéla Svobodová.