Prace niektórych pionierów lotnictwa pod koniec XIX wieku zapowiadały, że zbliża się czas, kiedy człowiek nauczy się latać. Po niepowodzeniach europejskich pionierów lotnictwa z samolotami o stałym skrzydle z napędem w latach około 1890-1900 centrum wysiłków przeniosło się do USA. Tam w grudniu 1903 roku braciom Wright udały się pierwsze próbne loty. Nie byli jednak jedynymi, którzy w tym czasie zajmowali się rozwiązaniem kwestii samolotu. Do ziem czeskich docierały też od czasu do czasu wiadomości o próbach Gustava Weiskopfa-Whiteheada i profesora Langleya. Relacji o braciach Wright było początkowo mało i nie wzbudzały dużego zaufania. Potem w 1908 roku Wilbur przybył do Francji i zaskoczonej Europie zaprezentował, co osiągnęli wraz z bratem. Okazało się, że europejscy pionierzy lotnictwa pozostawali w tyle, lecz wkrótce zdołali nadrobić przewagę Wrightów. Narodziła się awiatyczna gorączka, która objęła także ziemie czeskie. Pod koniec XIX wieku i w pierwszych latach XX wieku w ziemiach czeskich pojawiło się kilka osób zainteresowanych próbą skonstruowania maszyny cięższej od powietrza. Niektórzy pracowali teoretycznie, inni budowali modele, nieliczni doprowadzili do budowy samolotu, przeważnie nieudanego. Pojawiają się tu nazwiska Gustav Finger, Jan Hirsch, Vilém Urbánek, Tomáš Málek... W 1908 roku organizatorzy Jubileuszowej Wystawy Praskiej Izby Handlowej i Rzemieślniczej próbowali sprowadzić z Francji niektóre z pierwszych samolotów. Nie powiodło się. Po rozdziałach wstępnych książka opisuje wydarzenia w ziemiach czeskich od eksperymentów Igo Etricha w Trutnovie w latach 1907 i 1908 aż po ostatnie loty domowych pionierów lotnictwa w Pilźnie na początku lipca 1914 roku, już w pierwszych dniach wojny światowej. Ukazuje działalność miejscowych lotników: Jana Kašpara, Eugena Čiháka, Františka Šimůnka, Metoda Vlacha, Karla Tučka, Maxe Bartela, Vincence Barthella, Karla Illnera, Boženy Laglerovej, Jana Čermáka, a także działalność zagranicznych lotników: Louisa-Jeana Gauberta, Roberta Schweizera, Otto Hieronima, Henri Jullerota, Fridolina Keidela, Adolfa Warchalowského, Oswalda Kahnta, Julesa Védrinesa oraz akrobaty Adolpha Pégouda. Nie pomija stowarzyszeń lotniczych ani mniej znanych krajowych pionierów lotnictwa, podobnie jak wystaw samolotów, zwłaszcza na praskich salonach samochodowych począwszy od 1909 roku. Bogata była również działalność wykładowa i pokazy filmów lotniczych w kinach. Książka przedstawia ogólny obraz życia lotniczego w ziemiach czeskich aż do wybuchu I wojny światowej.