Jest rok 1739. Eliza Lucas ma zaledwie szesnaście lat, gdy ojciec powierza jej zarządzanie trzema rodzinnymi plantacjami w Karolinie Południowej, zamorskiej kolonii króla Jerzego II. Potem odplądruje, by walczyć o chwałę Korony, a jego opuszczona żona nie pragnie niczego więcej, jak tylko powrotu do Anglii. Utalentowana córka podejmuje się prowadzenia gospodarstwa mimo przeszkód, jednak los zdaje się iść w stronę matczego życzenia. Eliza wkrótce staje w obliczu groźby, że Lucasowie stracą wszystko, lecz odmawia poddania się. Gdy dziewczyna dowiaduje się, ile Francuzi płacą za barwnik indygo, przekonuje się, że jego produkcja może być kluczem do ratunku. Otoczenie jednak nie wierzy w jej marzenie - nikt biały nie zna się na uprawie roślin pochodzących z Afryki Zachodniej, a zbuntowana niewolnica odmawia podzielenia się tajnikami wytwarzania zachwycająco niebieskiego barwnika. Bohaterka odkrywa, że jej sprzymierzeńcami w wyścigu z czasem są tylko stary ogrodnik z sąsiedztwa, szczęśliwie żonaty prawnik z miasta oraz młody Czarnoskóry, z którym Eliza zawiera niezwykłe porozumienie. On uczy ją przetwarzać indygo, a ona - wbrew ówczesnym prawom - uczy jego towarzyszy czytać. Natasha Boyd ożywia prawdziwą historię kobiety, która wniosła niemały wkład w emancypację przyszłych Stanów Zjednoczonych. Na podstawie materiałów archiwalnych i prywatnej korespondencji powieść ukazuje zarówno warunki panujące na ówczesnym amerykańskim Południu, cechujące się brakiem praw kobiet i niewolników, jak i wewnętrzne życie Elizy. Życie naznaczone podstępnymi intrygami, męską wyższością, zakazanym związkiem - i przede wszystkim ogromną odwagą.