Samurajowie byli warstwą wojskową, która w istotny sposób kształtowała historię Japonii. Od drugiej połowy XII wieku poszczególne rody tych japońskich wojowników toczyły ze sobą bezwzględne wojny. Japonia przeżywała więc okresowe wybuchy przemocy, po których następowały okresy pokoju i względnej stabilności. Pod koniec XV wieku jednak kraj pogrążył się w anarchii i walce każdego z każdym. Po stuleciu krwawych konfliktów Japonia została ponownie zjednoczona przez trzech wielkich wodzów - Oda Nobunagę, Toyotomi Hideyoshiego i Tokugawę Ieyasu. Następujący okres był zupełnym przeciwieństwem nieustannych wojen poprzednich stuleci; Japonia zaznała pokoju trwającego ponad ćwierć tysiąca lat. Osiągnięto to jednak również kosztem izolacji kraju. Gdy Stany Zjednoczone i mocarstwa europejskie wymusiły otwarcie Kraju Wschodzącego Słońca, wstrząsnęło to jego systemem politycznym. Wewnętrzne konflikty towarzyszące przywróceniu władzy cesarza (restauracja Meiji) położyły ostateczny kres dominacji samurajów, która trwała ponad 800 lat. W ciągu tego długiego okresu Japonia była świadkiem wzlotu i upadku potężnych rodów, niezliczonych bitew i oblężeń, opowieści o lojalności i męstwie, ale także zdradzie i nieudolności. Samurajowie pozostają więc do dziś znaczącą częścią historii Japonii i nadal odgrywają ważną rolę w kinematografii i literaturze japońskiej oraz światowej. Dziedzictwo ich wojen jest żywe także dzisiaj.