Wkłady Heideggera do filozofii (Z wydarzenia) można słusznie uznać za jego drugie główne dzieło po książce Bycie i czas. Plan skomponowania całej struktury Wkładów sięgał już roku 1932, lecz do ich opracowania doszło w latach 1936-1938. Wkłady zawierają pierwszą próbę sformułowania i rozwinięcia myślenia z punktu widzenia dziejów bytu, w którym nie chodzi już o prymat żadnego bytu, nawet ludzkiego bycia, które w akcie transcendencji wobec całości bytów osiągałoby określenie horyzontu sensu bycia, lecz o właściwe rozplanowanie prawdy bycia z odpowiednio dziejącego się wydarzenia jego widzenia. Widzenie jest nazwą dla rozgrywającej się przynależności właściwego przydzielenia prawdy bycia i właściwego rozporządzania bytem, które wypełnia bycie-tu człowieka zwłaszcza w aktach myślenia, stworzenia dzieła sztuki, aktu konstytuującego państwo, ofiary i miłości. Wkłady stawiają postulat przejścia od końca metafizyki, kiedy nastąpiło opróżnienie i zaprzeczenie sensu bycia w formie zadania odpowiedzi na pytanie o byt jako byt, do innego początku myślenia, w którym ma następować przemyślenie pytania o prawdę bycia jako o świetle tego samo-ukrywającego się. We Wkładach dochodzi do tego, co w Liście o "humanizmie" zostało zapowiedziane pod nazwą "zwrotu". Nie jest on jedynie zwrotem ku widzeniu wydarzenia prawdy bycia, lecz jest zwrotem samego widzenia, to znaczy wydarzeniem owego przeciwruchu, w którym przysługuje dzielącej się prawdzie bycia z odpowiednio przynależnym byciem-tu, w które przemienia się niegdysiejsza bytowość człowieka w sensie animal rationale.