\nCelem badań, które wieńczy wydanie niniejszej książki, było ukazanie funkcjonalnego wymiaru rytuałów politycznych związanych z obchodami rocznic zbrodni katyńskiej w latach 1990–2023. Dzięki analizie treści doniesień medialnych towarzyszących obchodom katyńskim omówione zostały funkcje, które...
przeczytaj całość
\n
Celem badań, które wieńczy wydanie niniejszej książki, było ukazanie funkcjonalnego wymiaru rytuałów politycznych związanych z obchodami rocznic zbrodni katyńskiej w latach 1990–2023. Dzięki analizie treści doniesień medialnych towarzyszących obchodom katyńskim omówione zostały funkcje, które pełnił rytuał katyński w polskiej kulturze pamięci, takie jak funkcja emocjonalna, normatywna, legitymizacyjna, integracyjna, edukacyjna czy performatywna. Zaaplikowanie teorii traumy kulturowej umożliwiło analizę mitu założycielskiego, wskazywanego przez polityków w trakcie przemówień rocznicowych, wiążącego się z kłamstwem i prawdą o zbrodni katyńskiej. Zauważony w narracji katyńskiej „przymus powtarzania”, dotyczący walki z zakłamywaniem historii, odniesiony został do traumy spowodowanej damnatio memoriae, związanej z początkami chrześcijaństwa. W kontekście tych spostrzeżeń, w ramach rozważań na temat funkcji performatywnej, przeanalizowane zostało – obecne w dyskursie rocznicowym po katastrofie prezydenckiego samolotu lecącego na obchody 70. rocznicy zbrodni – zjawisko znane jako „drugi Katyń”.
\n
ukryj opis
Recenzja