Postać chilijskiego generała Augusta Pinocheta (ur. 1914) budzi sprzeczne i nieprzejednane reakcje na całym świecie od chwili, gdy w 1973 roku generał stanął na czele zamachu stanu, który obalił legalny chilijski rząd lewicowy i wprowadził w kraju reżim junty wojskowej. Jedni widzą w nim krwawego dyktatora, po którym pozostały tysiące zabitych i torturowanych, drudzy - nieustraszonego wybawcę Chile przed komunizmem i autora rozwoju gospodarczego kraju. Gonzalo Vial, profesor uniwersytecki i historyk, stara się stworzyć biograficzny portret swojego rodaka, generała Pinocheta, bez apriorycznych założeń ideologicznych, nie ukrywa jednak, że przebieg życia generała przedstawia jako opowieść wpisaną w podstawowe polityczno-społeczne schematy drugiej połowy XX wieku, które dla autora były obroną cywilizacji zachodniej przed międzynarodowym komunizmem. Niezależnie od zajmowanego przez czytelnika stanowiska, książka Viala jest wartościowa już tym, że przedstawia szczegółowy i merytoryczny wgląd w chilijskie wydarzenia i społeczeństwo od środka. Autor poświęca uwagę rodzinnym i społecznym korzeniom generała, jego karierze zawodowej w latach 1933-1971, a następnie koncentruje się na relacji tradycyjnych chilijskich struktur wojskowych wobec socjalistycznego prezydenta Allende, za którego rządów doszło do politycznej i społecznej polaryzacji chilijskiego społeczeństwa. Po opisaniu zamachu stanu przeciw obowiązującej chilijskiej demokracji, który miał miejsce 11 września 1973 roku, autor skupia się na opisie późniejszej odbudowy życia społecznego i gospodarczego kraju oraz na roli Pinocheta w tym procesie. Z jednej strony działa tu reżim, którego policja (DINA) prowadzi krwawą represję przeciwko komunistycznej i socjalistycznej opozycji, pozostawiając bilans kilku tysięcy ofiar. Z drugiej strony w Chile za zgodą junty wojskowej budowana jest nowa struktura ekonomiczna pod przewodnictwem młodych neoliberalnych ekonomistów wykształconych w chicagowskiej szkole, na czele z utalentowanym Jorge Cauasem Lamą. To właśnie opis "terapii szokowej", na którą zgadza się junta Pinocheta, należy do najbardziej wartościowych części książki, podobnie jak relacje dotyczące trudności polityki zagranicznej, z którymi musiało się zmagać chilijskie państwo Pinocheta, czy to w postaci międzynarodowej blokady, kiedy nawet USA odmówiły dostaw broni, czy też napięć wojennych na granicy chilijsko-peruwiańskiej i chilijsko-argentyńskiej.