Josef Florian (1873-1941) był tłumaczem i wydawcą; w Starej Říši na Morawach założył wydawnictwo Dobré dílo (1903-1941). W jego działalności, oprócz rodziny Floriana, uczestniczyło wiele ważnych czeskich pisarzy, artystów i księży. Serie wydawnicze Studium, Kurs, Dobré dílo oraz periodyki Nova et Vetera i Archy wyróżniają się pomysłowością i inwencją, z jaką Florian wprowadzał do czeskiego środowiska wielu zagranicznych autorów, pięknem i różnorodnością edycji książkowych oraz oryginalnym myśleniem ich inicjatora. W wiejskiej izbie Florian kultywował wartości wysokiej kultury, w szerokim spektrum i namiętnym wyrazie przedstawiał postacie znane, kuriozalne i zapomniane: literatów, historyków, artystów, ale także mistyków i uczonych. W edycjach Dobré dílo znalazło się niewiele dzieł czeskich, za to znacząco więcej europejskich - łacińskich, niemieckich, angielskich, hiszpańskich, włoskich, rosyjskich i polskich. Dominującą pozycję w działalności wydawniczej Floriana zajmowała literatura francuska i francuskie prądy religijne, które otwierały się przed nim za pośrednictwem jego przyjaciela Léona Bloya. Wyraźne apokaliptyczne i eschatologiczne nastroje skłoniły go ku postaci „mistycznego Napoleona”, zainteresowaniu Etiopią jako królestwem Księdza Jana, objawieniom maryjnym oraz innym ortodoksyjnym i heterodoksyjnym nurtom religijnym XIX wieku. Książka Josef Florian i jego francuscy autorzy poświęcona jest francuskim impulsom artystycznym i intelektualnym, które ukształtowały osobowość Floriana. Równocześnie ukazuje Floriana jako jednego z czołowych interpretów kultury francuskiej końca XIX i początku XX wieku. Prof. Milan Suchomel napisał o niej w swojej recenzji: "Odkrywcza praca Jitki Bednářovej oparta jest na niezwykle obszernej i gruntownej analizie materiału, często posługującej się źródłami dotąd nieopublikowanymi i nieznanymi; odnajduje je w archiwach czeskich i francuskich, publicznych i prywatnych, bada źródła zapomniane i marginalne. (...) Specjalistyczne frankofońskie ukierunkowanie pracy jej nie ogranicza, przeciwnie - wyznacza jej charakter. To właśnie tutaj czytelnik może odkrywać tajemnice typu florianowskiego i jego twórczej wyjątkowości. Dzięki temu wchodzimy z Florianem w najbliższy kontakt przy ocenie jego działań translatorskich. Z dużym zrozumieniem dr Bednářová odnosi się do ich odrębności i do szczególnych warunków, w jakich to niezwykłe dzieło powstawało. Jej porównania translatorskie i studia stylistyczne są przykładami językowej bystrości i pomysłowości oraz wrażliwości na styl i ogólną koncepcję. (...) Monografia ukazuje fenomen florianowski w sposób wyjątkowy; jest to najdokładniejsza i najbardziej przenikliwa praca, jaka kiedykolwiek została napisana o Josefie Florianie."