Twórczość Bacha, Mozarta, Beethovena, czy Debussy'ego zawiodła tam, gdzie słychać tylko ich niepowtarzalną muzykę. Podobnie innych, wybitnych. Z kolei kompozytorskie peregrynacje artystyczne i intelektualne zawiodły Witolda Szalonka (1927-2001) do sonoryzmu, czyli oryginalnego nurtu muzyki, skrzącego się nie tylko nowatorstwem, ale i niezwykłą, niepowtarzalną barwą. Kompozytorowi zaś jawi się jako logiczny przejaw ukształtowania myśli muzycznej poprzez wykorzystanie absolutnie jednorazowej właściwości danych generatorów dźwięku, czyli danych instrumentów, niezależnie od tego, czy to jest głos ludzki, czy jeden z klasycznych instrumentów europejskich, czy też generator dźwięków elektronicznych, szmery, szumy, kotły, talerze.
Życie Szalonka zawarte było między upojeniem a udręką tworzenia, także meandrami biografii człowieka ustawicznie poszukującego. Książka o Mistrzu prezentuje rozważania z różnych dyscyplin, a więc antropologii kulturowej, muzykologii, a wreszcie biografistyki, co ukazują wspomnienia uczniów, przyjaciół i znajomych. Krąg polskich autorów wzbogacają wypowiedzi muzyków z USA, Finlandii, Niemiec i Szwajcarii. Książka jest nową oryginalną w polskiej literaturze biograficznej próbą spojrzenia na muzyka, kompozytora, pedagoga, człowieka. To wreszcie prezentacja drogi wiodącej od sielskiej górnośląskiej osady do europejskich salonów. A zatem autorzy ukazują znamienny portret zwielokrotniony Szalonka.
Od Redakcji
ukryj opis