Gdyby w 1956 roku nie było uważnych sąsiadów, którzy dziwili się nad niezwykłą ciszą w sąsiednim mieszkaniu, prawdopodobnie powieść ta by nie powstała, bo nawet Peter Wawerzinek nie byłby już na świecie. Wtedy policja znalazła wygłodniałego dwuletniego Petera i jego roczną siostrę w pustym mieszkaniu we wschodnioniemieckim Rostocku. Ich matka uciekła do Niemiec Zachodnich. Długo po zjednoczeniu Peter odnajduje ją po raz pierwszy i ostatni i dowiaduje się, że ma jeszcze ośmioro przyrodniego rodzeństwa. To w nim budzi prawdziwą obsesję pisania. Poprzez tworzenie powieści Wawerzinek próbował po pięćdziesięciu latach zaleczyć lodowatą dziurę w swojej duszy, którą spowodowały samotność, brak miłości, strata i zdrada. „Zostałem pisarzem po to, by móc napisać o mojej matce. A ta droga była dla mnie jak wędrówka do krainy wiecznego lodu,” mówi. Peter Wawerzinek (z domu Peter Runkel, *1954) jest pisarzem, autorem audycji radiowych, reżyserem i piosenkarzem. Urodził się w Rostocku we wschodnich Niemczech. Krótko po urodzeniu rodzice go porzucili i wyjechali z kraju, potem wychowywał się w domach dziecka. W 1978 roku przeprowadził się do Berlina, gdzie krótko studiował na Akademii Sztuk. Pracował w różnych zawodach, na przykład jako listonosz czy kelner. W tym samym okresie działał w kręgu niezależnych artystów ScHappy, zyskał renomę jako poeta na literackiej scenie wschodniego Berlina, Prenzlauer Berg. Od 1988 roku występował wspólnie z pisarzem Matthiasem Baaderem Holstem. Jest członkiem niemieckiego Centrum PEN.